System jogi, często nazywany ścieżką jogi, to uporządkowana propozycja rozwoju własnego, osobistego.
W filozofii indyjskiej został spisany w 8 praktycznych krokach:

Yama – sposób zachowania w stosunku do innych, dyscyplina społeczna
Niyama – sposób zachowania w stosunku do siebie, dyscyplina wewnętrzna
Asana – pozycja fizyczna praktykowana w celu zachowania równowagi fizjologicznej i psychicznej
Pranayama – regulacja sił życiowych poprzez  oddech
Pratyahara – wycofanie zmysłów postrzegania
Dharana – koncentracja
Dhyana – medytacja
Samadhi – urzeczywistnienie Jaźni

Tak wygląda ścieżka rozwoju według filozofii jogi.  Nie jest to jedyna droga rozwoju, są też inne, wiele z nich wywodzi się z kultur wschodnich.

Nie zagłębiając się w filozofię, dla mnie rozwój osobisty jest to określona postawa życiowa oparta na szacunku, akceptacji i miłości do siebie, innych ludzi i otaczającego świata, mająca na celu poprowadzenie siebie samego do  wyższego poziomu zrozumienia niż ten na którym obecnie się znajdujemy.

Odbywa się taki rozwój każdego dnia, gdy jesteśmy w szkole, pracy, domu, na wakacjach, gdziekolwiek, w chwili gdy reagujemy na określone słowa, sytuacje, ludzi. I właśnie te nasze reakcje, za którymi idzie słowo i działanie, są według mnie rozwojowe albo nie.

Jeszcze jedna ważna rzecz.
Pisząc, mówiąc o akceptacji, miłości, szacunku nie mam na myśli uległości, bierności, zgody na wszystko czego oczekujemy sami od siebie (!), i czego oczekują od nas ludzie, społeczeństwo, środowisko. Wręcz przeciwnie. Często miłość i szacunek to niezgoda na myśl która się pojawia w głowie czy czyjeś oczekiwania względem nas. Rozróżnienie, kiedy jakiego wyboru dokonać, czy się zgodzić, czy odmówić wymaga wsłuchania się w siebie i/lub poproszenia o wsparcie Siły Wyższej.

Owocnego rozwoju życzę i sobie i wam.